tepetaklak

1́

is.

1. 翻跟头

2́

zf. 头朝下, 底朝天: Sandalye tepetakla düştü. 椅子翻倒了。

◇ \tepetaklak devirmek 打跨, 击败 \tepetaklak durmak 倒立 \tepetaklak etmek 打跨, 击败 \tepetaklak gitmek 衰落, 衰败 \tepetaklak olmak 1) 翻转过来, 颠倒过来 2) 空́ 死筋头, 倒飞筋头 \tepetaklak yuvarlanmak 衰落, 衰败